Da stoit yavir nad vodoiu –
V vodu pokhylyvsia.
/ Da na kozaka pryhodonka –
Kozak zazhuryvsia. / 2

Da ne khylysia, yavoronku,
Ty shche zelenenkyi.
/ Da ne zhurysia, kozachenku,
Ty shche molodenkyi. / 2

Da ne rad yavir khylytysia –
Voda korin myie.
/ Da ne rad kozak zhurytysia –
Same sertse mliie. / 2

I letiv voron ponad sad zyelʹonoy,
I stal kalynoshku klyuvatʹ.

I vona, shelʹma, yeho otruyila,
I ta y stala yeho pytatʹ:

– I oy de zh tebe, molodyy kozache,
I oy de zh tebe pokhovatʹ?

– I pokhovayte v luzi pry dolyni,
I de try shlyashky skhodyatʹsya.

I odyn – donsʹkyy, a druhyy – khersonsʹkyy,
I treytiy – z samoyi Moskvy.

Khodyt kozak po dolyni
Y v sopilochku vyhrava[ie].

Y v sopilochku vyhravaie,
Y sam do sebe rozmovlia[ie].

I sam do sebe rozmovliaie,
Y shcho daleku mylu ma[ie].

‒ Oi chy meni lyst pysaty,
Y chy samomu mandruvat[y]?

Yak ya budu lyst pysaty,
Y budut usi liudy znat.

Y oi kryknu zh ya na maloho:
‒ Sidlai konia vorono[ho].

Y sidlai konia voronoho,
Y pid kozaka molodo[ho].

‒ Y a ty zh misiats, misiachenku,
Svity zh meni dorizhe[nku].

Y shchob mylenka ne zasnula,
Y voritechka ne zamknu[la].

I oi chy myla, chy nemyla
Y voritechka vidchyny[la].

Vziala konia do stanytsi,
Y a kozaka do svitly[tsi].

I dala koniu vivsa, sina,
Kozakovi ‒ meda y vyn[a].

Y sama sila, pidperlasia,
Zaplakala y obterlas[ia].

‒ I chy zhal tobi vivsa, sina,
Y chy kozaku meda y vy[na]?

‒ Y ne zhal meni vivsa, sina,
Ni kozaku meda y vy[na].

I tilko zhalko seho svita,
Y pishly zh moi marno li[ta].

Y pishly moi marno lita,
Yak sonechko kruhom svit[u].

Kruhom mlyna kremenyna, zatsvila kalyna,
/ Navchylasia v sadu spaty moloda divchyna. / 2

Navchylasia v sadu spaty mezhy yablunkamy,
/ Shchoby bula na rozmovi vsiu nich z parubkamy. / 2

Klyche maty vecheriaty, a dochka ne chuie,
/ De zhartuie z parubkamy, tam i zanochuie. / 2

– Oi vecheriai, moia maty, shcho ty navaryla,
/ Bo vzhe zh meni, molodenkii, vecheria ne myla. / 2

Yidut khloptsi popid haiem, kopytamy kreshut,
/ A divchyni molodenkii rusu kosu cheshut. / 2

Rozchesaly rusu kosu, zaplely v dribnytsi.
/ – Otse zh tobi, moia doniu, tvoi vechornytsi. / 2

Lita plyly, uplyvaly, na trydtsiatim rotsi
/ Ide Hospod k Ioanu – dyvnomu prorotsi. / 2

Ide Hospod Iordanom ta y khvyliamy brodyt.
/ A iz pushchi, iz dibrovy Ioan vykhodyt. / 2

I Hospod yeho priedvechnyi zove, zazyvaie:
/ – Okhresty mene, proroche, – vin yoho blahaie. / 2

Strashno bulo Ioanu Hospoda vydaty,
/ Strashno bulo na Vladyku ruku pidnimaty. / 2

Ale zh treba bulo voliu bozhuiu vchynyty,
/ I pochav vin v Iordani Hospoda khrestyty. / 2

I vidkrylos nebo yasne, dukh sviatyi vytaie,
/ A iz neba v tuiu poru holos promovliaie: / 2

– Tse ye syn mii naimylishyi, liudy, viru maite,
/ I, yak Hospodu samomu, poklin vsi davaite. / 2

Moia ty, holubko, ydy, siad bilia mene,
Rozluky nastav uzhe chas.
Davai posumuiem, obniavshys z toboiu,
A ya zaspivaiu shche raz.

A ya podyvliusia v tvoi bili ochi,
Shchob znaty, yaki vony ye.
Shchob zghaduvat ochi veseli divochi,
Rumianeie lichko tvoie.

Bo skoro poidu v daleku dorohu,
Boh znaie: vernus ya chy ni.
A mozhe, holubko, bez tebe zahynu
V dalekii chuzhii storoni.

A ty vyidesh, stanesh otam bilia khaty,
Zghadaiesh pro lasky moi.
Pro toi krai zghadaiesh, kuda ya polynuv,
Pokotiatsia slozy dribni.

Zirky zirkuvaly po synomu nebi,
A misiats z-za khmar vyhliadav.
/ Ty, bidna holubko, prosylas do domu,
A ya vse tebe ne puskav. / 2

Oi bula, bula v batechka dochka.
Dunaiu, Dunaiu, more, a Slava, zore, serdenko.

Pryishov do nei batechko yii.
Dunaiu, Dunaiu, more, a Slava, zore, serdenko.

– Oi Slava, dochko, urvy yabluchko.
Dunaiu, Dunaiu, more, a Slava, zore, serdenko.

– Oi ne vrvu, ne vrvu, mylomu derzhu.
Dunaiu, Dunaiu, more, a Slava, zore, serdenko.

Pryishla do nei matinka yii.
Dunaiu, Dunaiu, more, a Slava, zore, serdenko.

– Oi Slavo, dochko, zirvy yabluchko.
Dunaiu, Dunaiu, more, a Slava, zore, serdenko.

– Oi ne vrvu, ne vrvu, mylomu derzhu.
Dunaiu, Dunaiu, more, a Slava, zore, serdenko.

Pryishla do nei sestrychka yii.
Dunaiu, Dunaiu, more, a Slava, zore, serdenko.

– Oi Slavo, sestro, urvy yabluchko.
Dunaiu, Dunaiu, more, a Slava, zore, serdenko.

– Oi ne vrvu, ne vrvu, mylomu derzhu.
Dunaiu, Dunaiu, more, a Slava, zore, serdenko.

Pryishov do nei mylenkyi yii.
Dunaiu, Dunaiu, more, a Slava, zore, serdenko.

– Oi Slavo, liubo, urvy yabluchko.
Dunaiu, Dunaiu, more, a Slava, zore, serdenko.

– Oi urvu, urvu, dlia tebe derzhu.
Dunaiu, Dunaiu, more, a Slava, zore, serdenko.

Yabluchko rvala hrechnaia panna.
Dunaiu, Dunaiu, more, a Slava, zore, serdenko.

Hrechnaia panna nam Myroslava.
Dunaiu, Dunaiu, more, a Slava, zore, serdenko.

Vid tsoho slova buvai zdorova.
Dunaiu, Dunaiu, more, a Slava, zore, serdenko.

Oi chyia zh to khata skraiu, shcho ya yii ne znaiu,
/ Chy ne toi divchynonky, shcho ya yii kokhaiu? / 2

Abo ya tu khatu spaliu, abo ya yi rozvaliu,
/ Abo ya zh ti chorni brovy na bumazi zmaliuiu. / 2

Zmaliuvav by na bumazi – ta y bumahy ne maiu
/ Pishov by ya do divchyny – sam dorohy ne znaiu. / 2

Poporoshu ya tovarysha, mne tovarysh zavede,
/ A tovarysh krashchyi mene, ta y divchynu vidibʼie. / 2

– Tovaryshu, ridnyi bratu, ne vidbyvai vid mene,
/ Bo kazala y hovoryla, shcho ne piide za tebe. / 2

A ya tobi, tovaryshu, zolotoho rublia dam,
/ Ne vidbyvai divchynonku, bo vizmu ya yii sam. / 2

Oi u luzi, pry dolyni, kucheriavyi dub stoiav
/ Pid tym dubom kucheriavym
kozak divku vhovoriav. / 2

Yak pidmovyv kozak divku,
Sam sidaie na konia:
/ – Bud zdorova, chornobrova,
Bo ya yidu navsihda. / 2

A divchyna yak pochula,
Stala plakat shche y rydat,
/ Kozakovi zhalko stalo,
Stav divchynu vhovoriat. / 2

– Ne plach, divko, ne zhurysia,
ne plach, mylaia moia,
/ Vidsluzhusia, povernusia,
Vozmu zamuzh za siebia. / 2

Oi ne mozhe soho buty,
Shchob sukhyi dub lystia mav,
/ Oi ne mozhe soho buty,
Shchob bahach ta y bidnu vziav. / 2

– V tebe voly shche y korovy,
A ya bidna syrota.
/ V tebe batko, ridna maty,
V mene khata nainiata. / 2

Oi u poli, v poli sukhyi dub rozvyvsia,
/ Yakyi brat buv dobryi, doky ne zhenyvsia. / 2

A yak ozhenyvsia ta vziav bratovytsiu,
/ Z khaty vyhaniaie ridnuiu sestrytsiu. / 2

– Chy ya zh tobi, brate, sorochku ne shyla,
/ Shcho ty mene vyhnav, shchob v naimakh sluzhyla? / 2

Chy ya zh tobi, brate, sorochku ne prala,
/ Shcho ty mene vyhnav, shchob v naimakh stradala? / 2

Oi u poli, v poli sestra zhyto zhala,
/ Yikhav brat na koniakh – sestra ne vpiznala. / 2

– Oi choho zh ty, sestro, taka horda stala?
/ Ya skazav: “Dobryi den”, ty ne vidkazala. / 2

– Oi toho ya, brate, taka horda stala,
/ Za dribnymy slizmy tebe ne vpiznala. / 2

– Oi ty, hora kremenaia, lupaisia, lupaisia,
/ Ty, divchyno, koho liubysh, pryznaisia, pryznaisia. / 2

– Khiba zh by ya z pisku bula, shchob ya lupalasia?
/ – Khiba zh by ya durna bula, shchob ya pryznalasia. / 2

Oi vid polia ta y do polia vyrosla topolia.
/ Pytaietsia kozak divky: “Skilky maiesh polia?”. / 2

– A polia nits ne maiu, tilky kari ochi,
/ Shche znaidetsia takyi khlopets, shcho polia ne skhoche. / 2

Oi oraly khloptsi v luzi, vyoraly yarma.
/ – Zaplaty meni, divchyno, shcho khodyv ya darma. / 2

– A ya zh tobi zaplatyla, shche y pereplatyla,
/ Tsiluvav ty bile lychko, ya zh ne boronyla. / 2

Oi za haiem, haiem, haiem zelenenkym
/ Tam horala divchynonka volykom chornenkym. / 2

Orala, orala, ne vmila hukaty
/ Ta y nainiala kozachenka na skrypochku hraty. / 2

Kozachenko hraie, brovamy morhaie,
/ Vrazha yoho maty znaie, na shcho vin morhaie. / 2

Oi chy na ti voly, chy na ti korovy,
/ Chy na moie bile lychko, chy na chorni brovy? / 2

Y voly ta korovy usi pozdykhaiut –
/ Bile lychko, chorni brovy povik ne zlyniaiut. / 2

Ya do blyzenkoi yablunkom pokochu,
/ A do toi, dalekoi, sam sia povolochu. / 2

A u blyzenkoi – voly ta korovy,
/ A u toi dalekoi –lychko, chorni brovy. / 2

Kazav meni batko, shchob ya ozhenyvsia,
/ Po dosvitkakh ne khodyv ta y ne volochyvsia. / 2

A ya khlopets dobryi ta y ne volochusia,
/ De divchynu chuiu, tam i zanochuiu. / 2

I de divchynu chuiu, tam i zanochuiu,
/ A de molodychku, ta tam za try nichky. / 2

A yak ozhenyvsia, todi zazhuryvsia,
/ I lozhkoiu, i myskoiu, i tretoiu kolyskoiu. / 2

Odno kazhe: “Tato”, druhe kazhe: “Papo”,
/ Zhinka kazhe: “Bery shapku, tikai k chortu z khaty. / 2

Tikai k chortu z khaty, ydy v pole oraty,
/ A ya sobi, molodenka, piidu pohuliaty”. / 2

Poikhav chumak u Krym na bazar,
Y voly yomu, vo, da y zakhromaly,
Sam chumak zaslab.

Oi zaslab chumak, zaslab ta y lezhyt.
Nikhto yoho, vo, da y ne spytaie,
Sho yeho bolyt.

Oi bolyt yeho shchola holova:
‒ Y bidna zh moia, vo, da y holovonka,
Chuzha storona.

Tovaryshu mii, pozhalii mene.
Y oi ye v mene os tut trokhy hroshei,
Polikui mene.

‒ Ne stane hroshei, to prodai voly,
I ne dai meni os tut propadaty
V chuzhii storoni.

/ Usi hory zeleniiut, / 2
Lysh odnaia hora chorna.

/ Lysh odnaia hora chorna, / 2
De siiala bidna vdova.

/ De siiala, volochyla, / 2
Slizonkamy prymochyla.

/ – Idit, dity, idit z khaty, / 2
Vuiko sily obidaty.

/ Doky vuiko povbidaly, / 2
Dity batka vidvidaly.

/ – Vstante, batku, vstante z hrobu, / 2
Hore zhyty kolo rodu.

/ Hore zhyty-prozhyvaty, / 2
Yak toi kamin pidoimaty.

Dali slova zachytuiut:

– Vstante, batku, vstante z hrobu,
Hore zhyty kolo rodu.

Ne tak vuiko, yak vuinyna,
Sychyt vona, yak hadyna.

Vstante, batku, chorni ochu,
Bo my yisty duzhe khochem.

Vstante, batku,vstante z yamy,
Hore zhyty kolo mamy.

Doky vuiko obidaly,
Dity batka vidvidaly.

Ziidy, misiachenku, shche y yasna zoria,
/ Osvity dolynu, de zhyie vdova. / 2

Osvity dolynu, de zhyie vdova,
/ A v bidnoi vdovy – dochka krasyva. / 2

Y a v bidnoi vdovy – dochka krasyva,
/ Y po sadochku khodyt, y cheshe volosa. / 2

Po sadochku khodyt, cheshe volosa,
/ Y sama svoii krasi y dyvuvalasia. / 2

Sama svoii krasi dyvuvalasia:
/ – De zh ty, moia kraso, ta y podilasia? / 2